Vanochtend was het lastig opstaan. We wisten dat het de laatste dag zou zijn voor ons tijdens de World Solar Challenge. De één had er erg veel zin in, de ander zag er erg tegenop. Straks staan we aan de finish en is het helemaal afgelopen. Finishen in een wedstrijd wat al zolang je doel is, en daarnaast jammer dat iets waar we al anderhalf jaar aan werken dan ineens klaar is. We hadden het idee dat dit onze geluksdag zou worden en dat we rond 13:45 zouden aankomen bij de tijdfinish in Adelaide.
Maar de laatste dag is geen geluksdag geworden en er was bijna meer pech dan ooit. De ochtend ging lekker, maar door de vele cattlegrids (veeroosters) in South Australia hebben we voor de derde keer mechanische problemen gehad. We hebben een record gevestigd door binnen 23 minuten een rod-end in de voorwielophanging te vervangen, de pushrod er opnieuw op te zetten en weer te gaan!
Erg triest en het was een enorme klap, maar toen we weer onderweg waren wisten we zeker, we gaan het vandaag halen! Al zoveel pech en elke keer kunnen we het oplossen dus het lukt gewoon! Toen er achtereenvolgens kuren waren met de motorcontroller, die elke 10 minuten gereset moest worden, een gecontroleerde controlestop waar niet iedereen het mee eens was om de motorcontroller te checken en daarnaast een gaspedaal waarvan de veer het niet meer zou houden en oververhitte remmen door het glooiende landschap. Vervolgens het niet meer regeneratief kunnen remmen, toen konden we het bevestigen; het geluk is vandaag niet aan onze zijde.
We hebben vandaag ook veel positieve punten gehad. De spirit was hoog zo op de laatste dag. Zo hadden we vanochtend alles klaar en ingepakt binnen anderhalf uur, een record! We hebben topsnelheden gereden van 115 kilometer per uur. We hebben gereden met meer verkeer dan we tot nu toe gezien hebben en alle is goed gegaan. En als toppunt: we zijn gefinisht. Het was een enorme ontlading en alle spanning viel van iedereen af bij de tijdfinish. Op Victoria Square konden we het nog een keer overdoen en sprongen we natuurlijk met z’n allen de fontein in! Het was het waard! Wat een chaos, maar vooral ook wat een vreugde. We hebben Adelaide bereikt.
Vanwege de herstart in Alice Springs was het nog een tijdlang onduidelijk op de hoeveelste plaats we nou precies gefinisht zijn. Onze berekeningen zeggen de zesde plaats, helemaal niet verkeerd! Zondagavond is de prijsuitreiking, dat zal een mooi feestje worden met alle teams.
Nu is het avontuur afgelopen! De volgende acties zijn het inpakken van de transportbox en zorgen dat de Twente One weer naar de Nederlandse bodem vervoerd wordt. Vanaf 1 november mag iedereen zijn of haar eigen weg gaan. Heel raar, we zijn bijna elkaars familie en ik weet zeker dat het raar is om niet iedereen meer om je heen te hebben. Persoonlijk niet iets waar ik naar uit kijk. Maar misschien denk ik er straks anders over tijdens de welverdiende vakantie. Wat te doen als we thuis zijn? Ook dat komt wel goed, Solar Team Twente 2007 afronden en een begin maken met Solar Team Twente 2009. Heel benieuwd hoe zij het straks allemaal zullen aanpakken…
