Het wordt een mooi dag vandaag, ehm.., morgen bedoel ik. Tja, ik snap het ook niet meer na deze dagen en tijdsverschillen. Dit is het weblog van 11 oktober, maar die dag duurde bij mij wat langer. Het is nu 12 oktober negen uur 's morgens en mijn werkdag zit erop. De vierde dag hier in Darwin dat ik de zon zie opkomen. (Voor degene die dit nog nooit hebben ervaren: eerst tekenen de wolken zich wat meer af aan de hemel. Dan gaan er enkele vroege vogels fluiten. De schemering zet dan echt in, wat voor de vleermuizen het teken is om zich te gaan verplaatsen. Prachtig om te zien; tientallen vleermuizen met een spanwijdte van soms wel 50 cm vliegen over. Daarna durven de wat schuchtere vogeltjes hun snavels te openen en dan is het de beurt van het Solar Team Twente om de gapend en mompelend wakker te worden, te douchen en elkaar uit bed te schoppen) Vannacht was voor mij een goeie nacht. De 'nachtrust' in de werkplaats zorgde ervoor dat Sjoerd en ik blaakten van energie. Terwijl iedereen 's avonds aan het werk was, is de groep ook nog eens uitgebreid. Sander, die ons de komende tijd zal volgen met zijn fotocamera, arriveerde in het begin van de nacht. Vandaag maar eens echt kennis maken, want we hadden weinig aandacht omdat we de auto rijklaar wilden maken zo ver we konden.
De tweede Fresnel carrier zit erin, de lenzen zitten erop en de kabelboom is bijna af. Ik hoop dat de Vonkentrekkers de stroom-ditjes-en-datjes ook aan de praat krijgen en dan kunnen we vandaag gaan rijden. Met die gedachte ga ik zo lekker slapen. Ik denk dat wij, u in Nederland en ik hier, ongeveer op hetzelfde moment wakker worden om te kijken of het echt is gelukt..
