Ondertussen zitten we bijna twee weken in Australië. We weten van horen zeggen dat sommige thuisblijvers er graag hadden bijgeweest en daarom bij deze enkele sfeerbeeldjes. Zo kan iedereen zich een beetje inleven in het land van de warmte, de rare accenten, de no-worries-mate, die leuke vliegen die nauwelijks bijten, de zonsondergangen,...
eerst en vooral enkele foto's van ons verblijf, Kormilda College. We hebben hier een aantal kamers in het gastenverblijf van de school. zoals je op de volgende foto links kan zien kijken we uit op het rechte stuk van het race-circuit van Hidden Valley, waar de kwalificaties voor de race zullen plaatsvinden.
We hebben natuurlijk de grootste Belgische vlag die we konden dragen meegenomen. Deze hebben we zo gehangen dat iedereen ze kan zien vanop het race-circuit. Met veel dank aan André François!
De mensen van Kormilda zijn zeer vriendelijk voor ons. Niet alleen mogen we gebruik maken van hun kamers en internet, daarnaast koken ze ook voor ons en hebben ze speciaal voor het Belgische Solar Team een enorm zwembad gegraven! Bij deze temperaturen kan een verdiende duik al eens deugd doen.
Vandaag zijn we volop aan het voorbereiden geweest voor de race. Een deel van het team heeft zich beziggehouden met een verkenningstocht.
Joos en Koen hadden meteen door dat 3000 km lang kan duren, ook al ga je heel hard. Daarom zijn ze al volop aan het testen welke zetels we best kunnen installeren in de volgwagens.
Daarnaast moet er natuurlijk veel gekocht worden om tijdens de race niets tekort te komen. Hier alvast een foto van één van deze strooptochten.
Tijdens het terugrijden merkten we dat het hier blijkbaar verboden is om met brommers op de weg te rijden.
En als laatste: Bart en Niels met een digitale paddestoel.
Groeten van onder de zon!
Sunday, September 30, 2007
Umicore: Sfeerbeeldjes!
Twente: Eric Elshof vertelt
Het is zondag, een vrije dag zou je zeggen. Nou nee, dat is niet helemaal het geval. Vanochtend ging er geen wekker, maar er moet wel gewoon gewerkt worden. Ik werd wakker gebeld door een goede vriend van me die terug kwam van een feestje en nog even geen zin had om te gaan slapen. Het was wel duidelijk hoorbaar dat hij een gezellige avond had gehad. Na even bijgepraat te hebben ben ik gaan ontbijten en douchen en rustig aan, aan het werk gegaan. De ochtend stond in het teken van voorbereidingen voor het konvooi en kampement. Ik heb inmiddels al flink wat inkopen gedaan om de tijdens de race iedere avond een kampement neer te zetten waar niemand over te klagen heeft. Pannen, gaspitten, gasflessen, tenten, lampen, stoelen en veel waterjerrycans, is slecht een deel wat hiervoor moet zorgen. Ook moet er nagedacht worden over hoe we de auto’s gaan indelen, wat er allemaal mee moet en wat er in de huurauto’s ingebouwd moet worden. Vandaag ben ik begonnen met de DMU (decision making unit). Deze auto zal bemand worden door een observer van de World Solar Challenge, Niek, Martin, Twan en Susanne. In deze auto zullen alle strategische beslissingen genomen worden om ervoor te zorgen dat we zo snel mogelijk de route afleggen. In deze auto moeten drie beeldschermen en computers worden ingebouwd en een tafel om aan te kunnen werken. Een huurauto ombouwen naar eigen wens is natuurlijk altijd leuk om te doen dus hier ga ik dan ook graag mee aan de slag.
Vanmiddag ben ik na de lunch naar de werkplaats gegaan om te helpen met de zonneauto, maar mijn hulp was niet heel erg hard nodig. Na even samen met Harm aan de handrem te hebben gewerkt en met Mark aan de wishbone kappen te hebben geschuurd ben ik weer richting “kantoor” gegaan. Hier maar weer verder met het kampement en nog even een factuur de deur uit gedaan.
Ondertussen zijn Joey en Bram al druk bezig om weer een feestmaal klaar te maken. Vanavond gaan we barbecueën aan het strand. Bij het strand staan meerdere overkappingen waar barbecues onder staan welke vrij te gebruiken zijn.
Na een korte wandeling over het strand bij zonsondergang waren de gepofte aardappelen en satéstokjes klaar om te eten. Nog even opruimen en weer even aan het werk en dan een keer proberen redelijk op tijd mijn bed op te zoeken. Er staat weer een drukke week voor de deur.
Iedereen een prettige werkweek toegewenst!
Groeten,
Eric
Saturday, September 29, 2007
Leeming Hammerhead Rolls
It's been a long time coming but the Hammerhead rolls,
About 4:00pm hammerhead took a wee but successful first drive down the drive way at school.
She feels good to drive, handles well, smooth acceleration and all the numbers seem to be adding up.
The tritium controller worked its magic with our wheel motor and talked to our PC no problems.
We ran the car on the NiMh batts from 2005. Only using 2 of the three banks we have patched them into the bus and the trackers charged them no probs. Although the trackers are set ton only a 5% float for li pol they will still charge the NiMH no probs, we had to knock off 12 cells to bring them down to 103V nominal which it what the Li Pol pack is set to.
Doug came in and finished joining the bypass diodes and then worked with Richard and Chris treen to get the LiPOL BMS system up and running thank guys. John Treen in the mean time is working on a fancy telemetry system that will interface with the original Sungroper Telemetry, which we duplicated in 2005, and will give us the data from the motor controller and battery management system. John Plans to use wireless network access point and usb wireless sender receiver attached to a fancy small low power consumption ARM board which he got form the US, for sending data,(its all magic to me) initial tests give reasonable results but having taught John I know he won't stop till he gets it just right.
Well tomorrow we'll all be at it again getting the car ready to head off for Darwin on Tuesday, then a small break, I hope, before We start to plan for heading off ourselves.
--John Beattie
Twente: Harm Janssen vertelt
Als ik met het schrijven van deze weblog terugkijk op de afgelopen week dan zie ik een geweldige prestatie. Zeer veel restpuntjes worden ingekopt en de grotere klussen lopen voorspoedig. De auto benadert zijn uiteindelijke vorm, en er kan volop getest gaan worden om ons zeer innovatieve ontwerp volledig onder de knie te krijgen.
Ik zal beginnen bij de dag van gisteren. Na een bewogen dag met een goed verlopen keuring van de 21, ben ik in de middag eerst maar even een paar uurtjes de binnenkant van mijn oogleden gaan bestuderen. Na het avondeten maar weer volop aan het werk gegaan om de auto weer een stapje beter te maken. Op het programma stond het goed stellen van het zonnepaneel op de scharnierpunen en de actuator voor het kantelen. In eerste instantie stond de vleugel namelijk een beetje teveel naar voren waardoor de uitlijning van de actuator een beetje in het gedrang kwam. En de sparky's waren volop bezig met de software voor het dashboard en de verlichting. Toen na een tijdje een deel van de groep moe werd en naar huis ging begon het gedonder. Een paar bugs bij de elektronicagroep zorgde voor wat vertraging, onder andere de remlichten, die eerder op de dag prima functioneerden, weigerden. Ook het stellen van de vleugel ging niet zo soepel als eerder voorspeld. Na alle spacerbussen op maat gemaakt te hebben en we met alle beschikbare mensen het zonnepaneel op de auto hebben gepast, bleek de meting niet te kloppen.
Het gat in de vleugel was niet groot genoeg om de vleugel te kunnen laten zakken op de badkuip. Omdat de spacerbussen al aangepast waren, was er geen weg terug en moest het geheel alsnog kloppend gemaakt worden, zodat we de remtest van de volgende ochtend om 10:00 uur goed konden volbrengen. Echter het goed afstellen van het geheel bleek nogal lastig met het beschikbare aantal personen. Op dit moment was het al diep in de nacht, een uurtje of 2, gok ik.
Onder het genot van een bakje echte koffie eerst maar eens overlegd hoe dit probleem te tackelen. Op dit moment had ik het behoorlijk gehad, ik baalde dat ik na een aantal dagen veel werken en hard zweten hier met een paar helden midden in de nacht bezig was. Na drie weken niet meer dan een paar bakken laffe aanleng koffie gedronken te hebben (behalve dan die halve liter bij Star Bucks in Hong Kong), was iemand op het geniale idee gekomen om zo'n ouderwetse pergulator en echte koffie te kopen. Dit lekkere bakje koffie, wat eten en de opbeurende woorden van mijn teamgenoten motiveerde mij weer dusdanig zodat ik weer volle bak aan het werk kon. Vervolgens hebben we het zonnepaneel met de voorzijde op de autobrug van onze geniale werkplaats gelegd, onder de achterkant stond een tafel. Door deze opstelling waren we in staat het paneel gecontroleerd te laten zakken de boel af te tekenen en de benodigde ruimte in de vleugel te maken. Toen we klaar waren met deze job, en het opruimen van de werkplaats, bleek het inmiddels al iets van 7:30 in de ochtend te zijn en niet de moeite waard om nog te gaan slapen. Bier drinken dan maar. Het was nog even erg gezellig zo op de vroege morgen. Voor de verandering geen vuur gemaakt, het hout was namelijk op, dan maar een gat graven. We hebben namelijk al een tijdlang last van mieren, en wilden wel eens zien waar die krengen vandaan kwamen. Een paar blikjes later en 40 cm in de harde grond dieper waren de mieren echt pissig. Het krioelde ervan.Zoals de beheerder van het scouting complex wat eerder op de ochtend al voorspeld had werd het alleen maar erger.
Door de herrie van ons 'feestje' werden de eerste mensen wakker ook wakker. Enigszins verbaasd dat wij al of nog aan het bier zaten. Nog snel even wat eten en op naar de werkplaats voor de remproef. Eenmaal in de werkplaats aangekomen stonden de auto en werkplaats er supernetjes bij. Het enige dat nog voor de test moest gebeuren was instappen, roldeur open, testrun en de daadwerkelijke test. En die is met vlag en wimpel geslaagd, wat wil je nog meer............
Friday, September 28, 2007
Michigan: Mock Race Update 4
(Above) The Stuart Highway is a very long, very flat, very straight road. Our mock race looked mostly like this for hundreds of kilometers at a time. 
(Above) The road surface is VERY rough and unforgiving. We learned this the hard way in 2005. 
(Above) These are two of the 6 vehicles we drove during mock race. The Holden Adventura LX8 on the left is our weather vehicle with the weather fixture lovingly called the "Thunder Box." The Holden Rodeo on the right is our scout vehicle.
(Above) The race passes through a series of 30-minute control stops along the race route. This is a picture of the race crew charging Continuum at the Glendambo control stop.
(Above) Continuum ready to hit the road at Port Augusta control stop.
(Above) Continuum being taped up at the Cadney Homestead control stop
(Above) We deploy our semi trailer evening morning and evening to help give everyone the resources they need to maintain and repair the car.
(Above) When he's not busy predicting and creating the weather, Nate Lehman lends a hand wherever he can. Here he's sewing wheel covers for Continuum. We saw roles blending more and more as the days of mock race progressed.All race activities are spent on the open road and away from many of the creature comforts we're all accustomed to. Long days of racing, long nights of work, no showers, and rocky ground will wear you thin after a week on the road.
(Above) Chris Hammond from the electrical division looked especially tired.
(Above) Jeff Ferman with the strategy division was strangely and consistently energetic.
(Above) Gerald Giarmo with the electrical division.
(Above) Sarah Napier with the electrical division. Keep in mind that it was 50 degrees F out in the morning.
(Above) Steve Hechtman from the micro electrical division is also one of our three drivers.
(Above) Kristine Cramer from our mechanical division.
(Above) Nate Lehman with our strategy division.--Brian Ignaut
Twente: Elkin Coppoolse vertelt
Een tijdje weggeweest van het thuisfront en weinig gezien van de wereld. Het was deze week hard doorwerken aan de auto. Van de communicatie overgestapt naar de techniek en daar mijzelf nuttig gemaakt deze week. Vandaag was het spannend want de mensen van de Nothern Territory Government kwamen langs om de auto te keuren. Als deze dan goedgekeurd werd kregen we een “APK” van 6 dagen. Gisteravond tot half 5 doorgewerkt in de nacht om alles voor elkaar te krijgen dat de auto up and running was in de ochtend. Veel aan de elektronica, de besturing en de lichten moesten nog netjes afgesteld worden. Dan was het toch laat klaar en konden we vanochtend weer vroeg opstaan om verder te werken. We werden enigszins verbaasd wakker toen het “al” 9 uur was. Snel uit bed om te douchen en te eten om vervolgens weer naar de werkplaats op de universiteit te lopen. Daar was Bas bezig met de wiel uitlijning en konden we met de elektro niet veel meer doen dan even kijken en verder al voorbereidingen doen voor volgende week. Om 1 uur zouden ze komen en moest de auto klaar staan, voor die tijd wilden we nog wel een testrun maken en dit werd om half 11 dan ook gedaan. Dit echter zonder vleugel maar ik vond het zeker fijn om weer in de auto te rijden en dan wel in Australië!
Afbeelding 042.jpg
Alles was weer nagekeken en dat was zeker te merken, hij rijdt erg lekker en het wordt steeds krapper in de cockpit. Ik weet nou niet of dit een goed of slecht teken is… Toen was het al snel 1 uur en kwamen er 2 mannen aangelopen die de auto gingen inspecteren. Van de ophanging tot de lichten tot de claxon. Het werkte allemaal en we waren toe aan de testrun. Hier moest de vleugel voor op de auto zitten voor het gewicht etc. Helaas was het toen zo dat er flinke wolken van zee aan kwamen zetten en het hard begon te regenen.
Afbeelding 124.jpg
En als het hier regent, dan regent het ook hard! Ongelooflijk grote druppels. Goed, dat gehad te hebben konden we de remtest niet meer doen en werd deze in overleg doorgeschoven naar morgen 10 uur in de ochtend. Ik was kapot, naar huis, eten, douchen en slapen. Van 3 uur tot 7 alles gemist wat er gebeurde, een hapje gegeten (couscous wat ze geprobeerd hadden lekker te maken),en toen weer op naar de werkplaats waar ik nu ook nog bezig ben. Aan het werk en de auto perfectioneren tot op de puntjes. We gaan voor de eerste plek en daar doen we alles voor!
Thursday, September 27, 2007
Media Release - Colourful Characters Under The Sun
New media release available at: http://wsc.org.au/Media.Centre/Releases/
Nuon: Na regen komt zonneschijn
Al onze heimwee was gisteren met één grote plons weg, een stevige tropische regenbui hier in Darwin. Na drie weken geen druppel gezien te hebben keken we even verbaasd omhoog.
Gelukkig ook zonnig nieuws: het zonnepaneel werkt, en goed ook! Na de nodige uren zweten waren alle aansluitingen in orde, en functioneerden de power point trackers goed (die bepalen hoe de stroom van het paneel wordt afgenomen), dus konden we eindelijk het paneel aansluiten op de accu. Het paneel leverde aan het einde van de middag toen de zon al bijna achter de bomen verdween nog genoeg vermogen voor een flinke combimagnetron op volle toeren.
Ondertussen wordt de laatste hand gelegd aan nieuwe systemen die we zondag gaan testen. Vincent kan dan voor het eerst voor het echie met zijn strategie programma werken, we zijn benieuwd.
Bochum: Die ersten Meldungen von Down under
- Wohlbehalten angekommen: SolarWorld No. 1 vor der Werkstatt in Darwin
Die gute Nachricht vorweg: Der Sonnenrennwagen des SolarCar Teams der Hochschule Bochum ist heil im Norden von Australien angekommen. Per Luftfracht zusammen mit dem Anhänger startete SolarWorld No. 1 am 15. September zur Reise um die Welt. Ab Sydney ging es dann weiter mit dem LKW quer durch den Kontinent nach Darwin. Teamchef Ralf Zweering und Matthias Wiemers, schon vor Ort, sind begeistert von der perfekten Logistik, organisiert von Claus Körner, Manager Special Request bei der DHL Global Forwarding. Nur durch das Sponsoring des globalen Logistik-Dienstleisters konnte das Team wertvolle Wochen der Vorbereitung und des Testens in Deutschland gewinnen und SolarWorld No. 1 war in der Lage, in einem Öko-Krimi mitzuspielen. Die Berliner Produktionsgesellschaft Janus-Film dreht für SAT1 den Film „Hitzewelle“, der im Oktober ins Fernsehen kommen soll. SolarWorld No. 1 taucht in einer kurzen Szene am Anfang auf, als „Hobby“ des Hauptdarstellers.
11 Studenten des Vorab-Teams werden das Solarcar intensiv auf das Rennen vorbereiten. Dazu gehört die Straßenzulassung ebenso wie zahlreiche Arbeiten an Mechanik und Elektrik des Fahrzeuges. Vorher steht das komplette Abfahren der Rennstrecke in umgekehrter Richtung auf dem Programm. Jeder mögliche Lagerplatz wird in Augenschein genommen. Schattenspendende Bäume sind unerwünscht, denn vor jedem Etappenstart ab Sonnenaufgang bis 8 Uhr kann noch geladen werden, das gleiche gilt für den Abend ab 17 Uhr bis Sonnenuntergang. Nur wer perfekt über den Streckenverlauf informiert ist, kann für das Rennen die optimale Strategie entwickeln.
Am 3. Oktober fliegt die Hauptgruppe ab, mit im Gepäck moderne IT-Technologie aus dem Hause MAXDATA. Das Marler Unternehmen, offizieller IT-Ausstatter des SolarCar-Teams der Hochschule Bochum, stellt insgesamt 6 Notebooks zur Verfügung, davon drei Modelle MAXDATA PRO 5500 IR Ruggedized. Diese ultrastabilen Geräte sind perfekt auf den harten Einsatz im Outback abgestimmt und sorgen für die nötige Zuverlässigkeit an rennentscheidender Stelle.
Damit die Kommunikation wirklich überall auf der Strecke funktioniert, hat sich das Hochschulteam aus Deutschland die Unterstützung von CPN Satellite Services gesichert. Drei Satelliten-Telefone und zwei Satelliten-Datenübertragungseinheiten stellen den Kontakt selbst dann her, wenn die nächste Besiedlung hunderte Kilometer entfernt ist. Damit wird das Renntagebuch, das Sie bald an dieser Stelle lesen können, noch aktueller als bei früheren Wettbewerben und strategisch wichtige Wetterdaten können jederzeit übermittelt werden. Dass diese Technik natürlich auch die Sicherheit im Notfall entscheidend unterstützen kann, versteht sich von selbst.
Apropos Sicherheit: Nicht nur in technischer Hinsicht hat sich hier einiges verbessert. Mit an Bord ist in diesem Jahr der Teamarzt Dr. Ullrich Henschel aus Hamm. Selbst begeisterter Australien-Fan und Vorsitzender des Deutschen Fördervereins flydoc australia e.V., der den Royal Flying Doctor Service unterstützt, wird Dr. Henschel dem Team bei allen medizinischen Fragen während des Rennens zur Seite stehen.
Twente: Niels Moshagen vertelt
Nog één dag en dan is de roadworthiness inspection. De auto wordt dan gekeurd en hopelijk mag hij dan de weg op.
De dag begon voor mij om 8 uur ’s ochtends om de weegschaal die we van de spuitafdeling van de Charles Darwin University hadden geleend weer terug te brengen. Heb daar nog even gesproken met de chef welke redelijk enthousiast reageerde, reden genoeg om daar in de loop van de ochtend nog een keer langs te gaan. Terug naar ons verblijf, even douchen wat eten en dan met de rest van de techneuten weer richting de werkplaats op de University. De stemming zit er weer goed in. Normaal gesproken beginnen we de donderdag met het opruimen van de scouting hall omdat hier elke donder “de wolfjes” (of hoe ze hier de jeugdige scouts ook noemen) komen spelen. Dit keer verschuiven we het door voor na de lunch.
In de werkplaats spreken we even kort door wat er vandaag allemaal moet gebeuren. Er wordt gewerkt aan de racevleugel waarin de laatste hand wordt gelegd aan onze fresnel carriers en de diverse elektronica. Verder moet de voorwielophanging er weer opgezet worden, wielkappen aangepast worden, rubbers passen, wishbonekappen gelijmd worden, elektronica van de auto getest worden en Stefan moet de remlichten nog werkend krijgen.
Zelf ben ik eerst maar eens gaan kijken naar het onderdeel van een wishbonekap die ik de avond daar voor gelamineerd had. Die zag er goed uit, tijd om de boel te gaan lijmen. Vervolgens ben ik met Harm naar de chef van de spuitafdeling gelopen die ik aan het begin van de ochtend nog had gesproken. Eenmaal binnen liepen we eerst tegen een Zuid- Afrikaan aan die ons in zijn best Zuid- Afrikaans Nederlands uithoorde over de Twente One. Na 10 minuten met de chef te hebben gesproken hebben we het voor elkaar gekregen om de helmen van de drie coureurs te laten spuiten en de 4 reserve wishbonekappen. Echt goede gasten die Australiërs “No worries mate!” Nog even naar het vliegveld gereden op zoek naar een gordel, de gordel die we hadden is nergens meer te vinden, waarschijnlijk in Nederland blijven liggen. Gelukkig ook hier weer alleen maar behulpzame mensen die ons binnen 10 min aan een gordel hadden geholpen. De gordel is ouder dan dat ik ben, maar voldoende voor de roadworthiness inspection .
Eten, de scouting hall opruimen en vervolgens weer snel aan het werk. De elektro mensen Twan en Stefan maken me een tikkeltje zenuwachtig als ze beginnen met testen en niet alles lijkt te werken zoals het zou moeten. Dan krijg je ook nog een camera van Axion in je snufferd geduwd “hoe laat gaat het worden vanavond?” was de vraag. Nou eh, ik denk dat we rond een uurtje of drie de auto wel helemaal klaar moeten kunnen hebben maar dat hangt een beetje af van de elektronica. Aangezien planningtechnisch is gebleken dat je de tijden die de elektrotechnici denken bezig te zijn moet vermenigvuldigen met een factor 1,5 a 2, zou het ook nog wel eens vijf uur kunnen worden. Helaas, daar wilde Gijs (de cameraman in kwestie) niet op wachten. Lafaard!
Lekker chinees gegeten met het hele team in de werkplaats. Hierna nog “even” de laatste hand gelegd aan de auto. Nog even mijn moeder gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag en vervolgens duimen voor de elektrische test. En ja hoor, het kost even maar dan doet alles het ook. Remlichten, voor- en achteruit rijden, alles lijkt te werken. Dat mag ook wel want ondertussen slaat de klok vier uur. Tijd om maar eens een paar uurtjes slaap te pakken voor we morgen weer om 8 uur naast ons bed moeten staan. Nog even twee biertjes drinken met de crew die tot laat is gebleven om vervolgens met een goed gevoel in slaap te vallen.
Michigan: Mock Race Update 3
Today we performed coast down testing all day up and down the road. In total we performed 47 runs totaling over 250 km up and down the same road. The purpose of this was to see how far the solar car would travel before it rolled to a stop. The day was really hot and sunny and there were high winds and lots of updrafts. This evening we had an incident that reminded me of the movie “Race the Sun.” One of the funny scenes is where they say “Watch out for the willi willis, they’ll get you!” These are also known as dust devils – mini tornados that cruise across the ground, picking up sand and are caused by convection.
We finished the coast down testing around 5 o’clock in the evening at which point we pulled Continuum onto the side of the road, put the upper surface on the array stand, and began charging the batteries. The upper surface was facing the sun on the lift gate behind us when suddenly everything around us turned orange with sand blowing everywhere. As we tried looking around, we saw the upper surface lifted 5 feet off of the ground and the tail end flipped around. The umbilical cord used to charge the batteries was the only thing holding it to the ground. Suddenly the array crashed to the ground with the trailing edge hitting first. Meanwhile, the dust devil had continued on, taking our chase vehicles’ front 2 wheels off ground and throwing one of our tents 250 feet into the air.
Thankfully, the lower surface is fine and the upper surface only has minor scratches on the rear portion of the array. With only one day remaining in the mock race we have made the decision to return to Adelaide to ensure that no further damage is done to the car.
--Brian Ignaut
Wednesday, September 26, 2007
Michigan: Mock Race Update 2
Today the sun rose at 6:20 in the morning. Every night here is freezing cold because there isn’t anything to hold on to the heat extreme heat during the day. Meanwhile, at night the moon is bright enough to work on the car or to play games without any additional light. Last night Ann Marie made us an amazing meal of fish and fettuccini alfredo which was a great way to finish a long day of racing.
The array is currently lifted above everything on the lift gate of the semi trailer. This is the 5th day of the mock race and unlike other days we will be doing roll down testing all day at the Emergency Medical Directors track. This will allow the Strategy Division to get some of the final data that they need to model Continuum. So far the jagged roads of Australia have caused 5 front tire flats. We have been doing a potential problem analysis - using Kepner Tregoe processes. From this we hope to figure out a way to change tires faster and to prevent these flats altogether. Fortunately, thanks to Michelin we have plenty of extra tires to solve this problem.
Currently there are only 700km remaining in the 2,500km mock race. We are 150 km south of Coober Pedy – the opal mining capital of the world. Look for more detailed updates in a few days when we return to Adelaide tomorrow evening!
--Brian Ignaut
Umicore: Umicar Infinity gekeurd!
Eindelijk! Onze wagen heeft zijn eerste keuring doorstaan: vanaf maandag mogen we op de Australische wegen gaan testrijden. Het keuren zelf ging héél vlot, op amper een kwartiertje was de klus geklaard. De controleurs waren vooral onder de indruk van de korte remafstand van de wagen. Bij deze zijn wij het 2e team dat de toelating heeft om op de openbare weg te rijden.
Ondertussen wordt er nog volop verder gewerkt om echt de allerlaatste Watt te kunnen benutten. Hieronder enkele foto's, dan kunnen jullie meegenieten!
af en toe een beetje afkoeling is geen overbodige luxe.
Tijdens de keuring reed onze maskotte mee.
De naam van de wagen staat nu ook in de wagen gegrift
Twente: Timo Spijkerboer vertelt
Mooi is dat, als alles samenkomt. Na een jaar hard werken beginnen de laatste puzzelstukjes op hun plek te vallen. Vandaag heb ik de verlichting zien werken en de achteruitkijk camera. Ik ben maar weer eens bezig geweest met mijn stoel. Hier zie je hoe Mark de auto inkruipt. En nee, het is niet erg ruim!
Gelukt!
Toch leuk om te zien als je eigen onderdeel werkt. Maar helaas wordt het nooit zo mooi als dat je zelf had gehoopt. Het liefst wil ik weer helemaal overnieuw beginnen en een nog veel mooiere stoel maken. Maar de race komt dichterbij en dan moeten dingen gewoon af. Zo ook de stoel. Het doet soms even pijn als dingen niet aan je verwachtingen voldoen maar het geeft voldoening als dingen af zijn! Morgen weer een dag!
Tuesday, September 25, 2007
Michigan: Mock Race Update
Three days into the mock race Continuum has already run 1400 kilometers and we will be passing by Port Augusta on the 29th of September. Tonight there was a massive sand storm with huge winds causing the tents right next to me to blow all over the place. Earlier we ate dinner outside and by the end of the meal there was a pile of sand in the bottom of our cups. The sky was red with all of the dusts that had blown up and along the horizon there was a red haze. The combination of winds, dust, and the bugs that are all over the place tend to make it hard to work on the car at night. Meanwhile, everything belonging to the Team is covered in red and orange dirt.
Over the past few days we have spent a lot of time on the side of the road making tire changes and working out growing pains for the car. The drivers are doing well and some are staying in the car for as long as 5 hours at a time. With no air conditioning and temperatures reach as high as 40 degrees Celsius during the day this is a rather impressive feat! Unfortunately, it gets boring since the Stuart Highway is very straight and does not have much change in scenery. Every now and then you see brush and lizards, but at control stops we have had locals stopping by to see the car. During the mock race we have been very thankful for Ann Marie Philbey and Trevor Philbey. Trevor has been driving the prime mover for our semi trailer, while Ann Marie has made us amazing food each day.
We are extremely excited by the results of our mock race thus far and we look forward to updating you again at its conclusion!
GO BLUE!
--Brian Ignaut
Nuon: Fotogenieke dagen!
In een land als dit is het bijna onmogelijk om een fototoestel ongebruikt te laten. Ook mijn spiksplinternieuwe panohead (oftewel panoramahoofd) heeft zijn diensten al bewezen.
Deze is van het inladen bij de testritten, maar ondertussen ben ik niet meer te stoppen... Moehahahaha, meer pano's volgen!
Gisteren hebben we Crocodylus Park even uitgecheckt, waar niet alleen krokodillen worden gekweekt ten behoeve van Research & Education, maar ook voor je nieuwe handtas of op je bord met een blaadje sla en wat ketchup. Het coolste is misschien nog de plof die je hoort als ze hun enorme kaken (waar 2 ton druk op staat) openen om een kippetje op te schrokken. Of ja, zo'n babykrokodilletje vasthouden... Maar behalve krokodillen hadden ze er ook nog een hoop inheemse en uitheemse dieren, zoals emoes, dingo's, wallabies, wombats, casuarissen, iguana's,... Allemaal veel mooiere fotomodellen dan mijn teamgenootjes hier :)
Onder het motto "Een beeld zegt meer dan duizend woorden", even een paar impressies.
Nuon: Eerste testrit in Australie voor Nuna4!
Hallo allemaal!
Gisteren hebben we een mooie en leerzame eerste testdag gehad op de Channel Island Road. Kijk bij volg de race om te zien waar dit is. We hebben een aantal maal over het 15 km lange traject door een typisch Noord-Australische omgeving gereden, en daarbij ook op onze racesnelheid getest. Voor het eerst reden we ook met een konvooi bestaande uit Scout, Mission Control en Support 1. De eerste meters over het Australische asfalt was een mooi moment en een prachtig gezicht.
Het was ook een avontuur op zich en voor mij als operations leider een nieuwe uitdaging om zo'n konvooi goed te coordineren. Gelukkig is alles veilig gegaan en hebben we heel veel informatie uit ritten gekregen, wat het belangrijkste doel is van zo'n testsessie. Ik zal wat over het verloop van de dag vertellen.
De dag begon al de avond er voor, toen Paul en Demian het zonnepaneel gingen afmaken. Nadat we om 6:00 opgestaan waren en ontbeten hadden, troffen we hen nog bij de werkplaats aan.
Vervolgens hebben we Nuna uit onze nieuwe, ruimere werkplaats net buiten Darwin gehaald, en haar op de huurtrailer vast gezet. Gelukkig weegt Nuna4 bijzonder weinig, want dit doen we in tegenstelling tot in Nederland met een tilbeweging waar een aantal mensen voor nodig zijn. Na het checken van de spanbanden gingen we met het hele konvooi op pad.
Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben we het hele konvooi afgetankt voor we op locatie waren. De Channel Island Road hebben we eerst helemaal gescout om opvallende situaties of mogelijke gevaren te bekijken. Zo ontdekten we vissers die vanaf de weg op een grote brug stonden te vissen. Daar dus rustig aan doen, geen vissen op ons paneel!
Bij de energiecentrale vonden we een mooie rustige plek voor het rijklaar maken van de auto, dus kap eraf, gereedschappen en tools erbij, tenten omhoog voor de schaduw, en aan de slag. Voordat Nuna kan rijden moet er veel gebeuren: de electro moet opgestart worden, de wielophanging afgesteld, de communicatie geinstalleerd en coureurs benodigheden geplaatst. Daarna begint de checkprocedure. Punt voor punt doorlopen we een checklist van 35 onderdelen, dat is ook de reden waarom jullie mij op de foto's vaak met het logboek in m'n handen zien staan.
Terwijl we hier mee bezig waren besefte we goed hoe heet het zou gaan worden. Het zweet stroomt letterlijk van je af, de zon brand op alles in, en je blijft water drinken. Boven het paneel zie je de lucht trillen, het tot nu toe altijd zo handige ducktape verliest z'n werking doordat het smelt. Het luik hebben we voor de coureur zo lang mogelijk open gehouden zodat hij in ieder geval nog frisse lucht kreeg.
De eer was dit keer aan Hjalmar. Een beetje gespannen stapte hij in, helm op en vast, communicatie nog even checken, camelback met water erbij en zonnebril op. Volgende stap is het vastklikken van de bovenschaal, en het aerotapen van de naden in een zo kort mogelijke tijd om de coureur niet te oververhitten. Klaar om te gaan? Konvooi klaar? En daar gingen we! Nuna rolt van het zeiltje af, en al rollend wordt door de bemanning van scout het zeil opgevouwen, in de auto gestopt, en springen ze er in, dit alles in maximaal 20 seconden.
Scout rijdt altijd voor Nuna uit om zoals de naam het al zegt de weg te verkennen. Als we een roadtrain moeten inhalen, overlegt de crew van scout met de bestuurder hiervan om te overleggen of dit kan. Als we naar de kant moeten, zoekt Scout een goede plek. Ook geeft scout aan Nuna en mission control mogelijke gevaren op of bij de weg zoals spoorwegovergangen maar ook belangrijke verkeerstekens door aan mission control. Tenslotte verwisselt de crew van scout bij pech in zeer korte tijd banden en onderdelen, en kunnen zelfs in de auto banden met stikstof opgepompt en verwisseld worden.
Mission control is eindverantwoordelijk voor alle operaties en hier worden deze ook gecoordineerd. Er wordt gecommuniceerd met de coureur en het testprogramma bepaalt. Ook wordt in deze auto aan de hand van de gps gegevens van de weg, de meetwaarden van de wind- en zonnemeter op het dak, en de weersvoorspelling de racestrategie bepaald. Tenslotte communiceert Mission control door middel van een satelliet telefoon en UHF radio met externe partijen en eventuele roadtrains die het konvooi willen inhalen.
Support 1 rijdt direct achter mission control en heeft o.a. de safety officer aan boord. De safety officer houd constant in de gaten of er geen onveilige situaties ontstaan. In praktijk haalt de safety officer dus vaak mensen en auto's van de weg, plaatst hij pionnen rondom een stilstaand konvooi, en geeft hij aan wanneer we weer de weg op kunnen rijden. Wanneer het konvooi weg rijdt heeft de safety officer weinig tijd om rennend de verspreid geplaatste pionen op te halen en in de achterbak van support 1 te gooien. Ook zorgt support 1 voor hulpmiddelen voor de coureurs, en nemen zij gereedschappen en equipment mee.
Eenmaal op de weg voelde Nuna voor Hjalmar weer vertrouwd aan, nu alleen een stuk heter dan op de testbaan in Nederland. Het beetje rijwind door de wielkappen zorgde gelukkig voor voldoende frisse lucht. Na het voor het eerst oefenen van emergency stops en keermanoevres ontdekte we al snel dat dingen beter en makkelijker konden. Ook inhaal manoeuvres werden geoefend. Het was mijn taak om dit allemaal bij te houden en de protocollen waarin alles tot in detail is beschreven, aan te passen.
Aan het einde van de eerste sessie stapte Hjalmar uit en mocht Rabih zijn kans grijpen. Hjalmar had in de stoel een plas zweet van 1 centimenter diep achtergelaten! Aan het einde van de middag begon de tot nu toe altijd volledig betrouwbare motorcontroller helaas te haperen. We hadden op dat moment geen reserve controler bij ons en moesten dus de trailer halen om Nuna van de weg te halen. Ook weer een goede oefening! Dit probleem lossen we ongetwijfeld ook wel weer op. Het was een inspannende en mooie dag, dus bij aankomst tijd voor een biertje in het bubbelbad van Coconut Groove, cheers!