Pfiew, we zijn eindelijk weer in de bewoonde wereld! Straks een update over onze activiteiten hier in Darwin, maar nu natuurlijk eerst nog even een samenvatting van de afgelopen paar daagjes.
De auto's waren er klaar voor, wij waren er klaar voor, dus al wat we nog moesten doen was het gaspedaal induwen en scheuren!
Eén ding hadden we trouwens nog niet ingeladen en dat zijn de onontbeerlijke stapels cd's die bij zo'n lange autorit horen. Vanaf het moment dat je de bewoonde wereld verlaat, verdwijnt ook meteen de radio- en gsm- ontvangst. Zelf zingen was niet echt een optie, en gelukkig had Ivo in de laatste dagen in Delft nog Grand Slam gekocht, met de populairste hits van Slam FM. Hiermee konden we in de auto weer het authentieke werkplaatssfeertje oproepen. Demian had ook nog gigabytes aan klassiekers van The Stones, Pink Floyd en hun kompanen, zodat we ook ons gemeenschappelijk classic rock geheugen konden opfrissen. En uiteraard had ik zelf, om dit alles weer in evenwicht te brengen, had een paar schijfjes met Belgische folklore in de vorm van Daan, Arsenal en Admiral Freebee (en meer!)... Maar goed, we hebben dus de stilte overwonnen, zonder zelfs al te veel met elkaar te moeten praten :)
De weg van Adelaide naar Darwin is eigenlijk simpel: volg de Stuart Highway. Deze is trouwens vernoemd naar John McDouall Stuart, de eerste ontdekkingsreiziger die Australië doorkruiste, volgens ongeveer dezelfde route als wij deden. De Stuart Highway mag je trouwens niet verwarren met de Sturt Highway, vernoemd naar Charles Sturt, want die brengt je van Adelaide rechtstreeks naar... Sidney.
Het landschap langs de Stuart Highway is trouwens heel gevarieerd, en bestaat uit roze zoutmeren, opgedroogde rivieren, grote bosjes, kleine bosjes, grote rotsen, kleine rotsen, hoog gras, laag gras, dode koeien, levende koeien, dode kangaroes,... Nee, geen levende kangaroes. Of ja, wij hebben onderweg geen levende kangaroes gezien.
Natuurlijk stopten we ook af en toe, om even de benen te strekken, blaasjes te ledigen, flesjes water bij te vullen, fotootjes te maken... en om te sporten! Vooral Vincent kon wel wat beweging gebruiken na al die uren naar een scherm staren op de achterbank. Ook hier in Darwin zullen we straks het Olympisch zwembad en de fitnesszaal onveilig maken, onder het motto "Mens sana in corpore sano".
Maar goed, we zijn natuurlijk ook niet vies van een pub hier of daar. In elk plekje aan de kant van de weg kon je wel VB krijgen, oftewel Victoria Bitter. Na uitgebreid onderzoek van ondermeer ook Melbourne Bitter, Carlton Dry, Carlton Cold en Foster's hebben ook wij Victoria Bitter tot ons huisbier gekroond.
Wat trouwens opvalt als je hier gaat winkelen, is niet alleen dat iedereen met zijn winkelwagentje links rijdt, maar ook dat op alle producten wordt aangegeven hoeveel procent "fat free" iets is. Salami, 97% fat free, cornflakes, 99% fat free, fruitsap, 99% fat free...
Australiërs houden wel van vet, maar voornamelijk in de vorm van vlees. Barbecues oftewel "barbies", zoals ze hier genoemd worden, vind je overal. Hier in Darwin staan er een aantal openbare, gratis en voor iedereen toegankelijk, vlakbij het strand. Ook bij ons appartementje in Coconut Grove staat er zo'n barbecue naast het zwembad.
Maar goed, nu loop ik weer te ver vooruit, eerst nog even over ons tripje.
Een prachtige afleiding vonden we langs de kant van de weg ook nog in de vorm van een grote speeltuin, Devil's Marbles genaamd. Het achtergrondverhaal over het ontstaan van deze gigantische rotsformaties bevat de woorden: magma, water en erosie, en zal ik jullie besparen. Geïnteresseerden kunnen het antwoord wel vinden op wikipedia.
Verder vonden we tijdens onze stop in Mataranka ook nog "thermal pools", op een paar kilometer van onze slaapplek die avond. Een heerlijke bron met water van ongeveer 30 graden, midden in een natuurgebied waar bij zonsondergang ook Flying Foxes (soort vleermuis), maar overdag ook krokodillen en kangaroes te spotten waren. En die laatste hebben we dan toch eindelijk gezien! 't Waren wel kangaroetjes zo groot als een hondje, niet zo enorm als diegene die we soms langs de kant van de weg zagen liggen...
Maar goed, meer dan 3000 kilometer later kwamen we dan aan in Darwin, onze nieuwe thuis voor de volgende 5 weken...
