Hallo allemaal!
Gisteren hebben we een mooie en leerzame eerste testdag gehad op de Channel Island Road. Kijk bij volg de race om te zien waar dit is. We hebben een aantal maal over het 15 km lange traject door een typisch Noord-Australische omgeving gereden, en daarbij ook op onze racesnelheid getest. Voor het eerst reden we ook met een konvooi bestaande uit Scout, Mission Control en Support 1. De eerste meters over het Australische asfalt was een mooi moment en een prachtig gezicht.
Het was ook een avontuur op zich en voor mij als operations leider een nieuwe uitdaging om zo'n konvooi goed te coordineren. Gelukkig is alles veilig gegaan en hebben we heel veel informatie uit ritten gekregen, wat het belangrijkste doel is van zo'n testsessie. Ik zal wat over het verloop van de dag vertellen.
De dag begon al de avond er voor, toen Paul en Demian het zonnepaneel gingen afmaken. Nadat we om 6:00 opgestaan waren en ontbeten hadden, troffen we hen nog bij de werkplaats aan.
Vervolgens hebben we Nuna uit onze nieuwe, ruimere werkplaats net buiten Darwin gehaald, en haar op de huurtrailer vast gezet. Gelukkig weegt Nuna4 bijzonder weinig, want dit doen we in tegenstelling tot in Nederland met een tilbeweging waar een aantal mensen voor nodig zijn. Na het checken van de spanbanden gingen we met het hele konvooi op pad.
Om het zekere voor het onzekere te nemen hebben we het hele konvooi afgetankt voor we op locatie waren. De Channel Island Road hebben we eerst helemaal gescout om opvallende situaties of mogelijke gevaren te bekijken. Zo ontdekten we vissers die vanaf de weg op een grote brug stonden te vissen. Daar dus rustig aan doen, geen vissen op ons paneel!
Bij de energiecentrale vonden we een mooie rustige plek voor het rijklaar maken van de auto, dus kap eraf, gereedschappen en tools erbij, tenten omhoog voor de schaduw, en aan de slag. Voordat Nuna kan rijden moet er veel gebeuren: de electro moet opgestart worden, de wielophanging afgesteld, de communicatie geinstalleerd en coureurs benodigheden geplaatst. Daarna begint de checkprocedure. Punt voor punt doorlopen we een checklist van 35 onderdelen, dat is ook de reden waarom jullie mij op de foto's vaak met het logboek in m'n handen zien staan.
Terwijl we hier mee bezig waren besefte we goed hoe heet het zou gaan worden. Het zweet stroomt letterlijk van je af, de zon brand op alles in, en je blijft water drinken. Boven het paneel zie je de lucht trillen, het tot nu toe altijd zo handige ducktape verliest z'n werking doordat het smelt. Het luik hebben we voor de coureur zo lang mogelijk open gehouden zodat hij in ieder geval nog frisse lucht kreeg.
De eer was dit keer aan Hjalmar. Een beetje gespannen stapte hij in, helm op en vast, communicatie nog even checken, camelback met water erbij en zonnebril op. Volgende stap is het vastklikken van de bovenschaal, en het aerotapen van de naden in een zo kort mogelijke tijd om de coureur niet te oververhitten. Klaar om te gaan? Konvooi klaar? En daar gingen we! Nuna rolt van het zeiltje af, en al rollend wordt door de bemanning van scout het zeil opgevouwen, in de auto gestopt, en springen ze er in, dit alles in maximaal 20 seconden.
Scout rijdt altijd voor Nuna uit om zoals de naam het al zegt de weg te verkennen. Als we een roadtrain moeten inhalen, overlegt de crew van scout met de bestuurder hiervan om te overleggen of dit kan. Als we naar de kant moeten, zoekt Scout een goede plek. Ook geeft scout aan Nuna en mission control mogelijke gevaren op of bij de weg zoals spoorwegovergangen maar ook belangrijke verkeerstekens door aan mission control. Tenslotte verwisselt de crew van scout bij pech in zeer korte tijd banden en onderdelen, en kunnen zelfs in de auto banden met stikstof opgepompt en verwisseld worden.
Mission control is eindverantwoordelijk voor alle operaties en hier worden deze ook gecoordineerd. Er wordt gecommuniceerd met de coureur en het testprogramma bepaalt. Ook wordt in deze auto aan de hand van de gps gegevens van de weg, de meetwaarden van de wind- en zonnemeter op het dak, en de weersvoorspelling de racestrategie bepaald. Tenslotte communiceert Mission control door middel van een satelliet telefoon en UHF radio met externe partijen en eventuele roadtrains die het konvooi willen inhalen.
Support 1 rijdt direct achter mission control en heeft o.a. de safety officer aan boord. De safety officer houd constant in de gaten of er geen onveilige situaties ontstaan. In praktijk haalt de safety officer dus vaak mensen en auto's van de weg, plaatst hij pionnen rondom een stilstaand konvooi, en geeft hij aan wanneer we weer de weg op kunnen rijden. Wanneer het konvooi weg rijdt heeft de safety officer weinig tijd om rennend de verspreid geplaatste pionen op te halen en in de achterbak van support 1 te gooien. Ook zorgt support 1 voor hulpmiddelen voor de coureurs, en nemen zij gereedschappen en equipment mee.
Eenmaal op de weg voelde Nuna voor Hjalmar weer vertrouwd aan, nu alleen een stuk heter dan op de testbaan in Nederland. Het beetje rijwind door de wielkappen zorgde gelukkig voor voldoende frisse lucht. Na het voor het eerst oefenen van emergency stops en keermanoevres ontdekte we al snel dat dingen beter en makkelijker konden. Ook inhaal manoeuvres werden geoefend. Het was mijn taak om dit allemaal bij te houden en de protocollen waarin alles tot in detail is beschreven, aan te passen.
Aan het einde van de eerste sessie stapte Hjalmar uit en mocht Rabih zijn kans grijpen. Hjalmar had in de stoel een plas zweet van 1 centimenter diep achtergelaten! Aan het einde van de middag begon de tot nu toe altijd volledig betrouwbare motorcontroller helaas te haperen. We hadden op dat moment geen reserve controler bij ons en moesten dus de trailer halen om Nuna van de weg te halen. Ook weer een goede oefening! Dit probleem lossen we ongetwijfeld ook wel weer op. Het was een inspannende en mooie dag, dus bij aankomst tijd voor een biertje in het bubbelbad van Coconut Groove, cheers!
