Twente: Harm Janssen vertelt

Als ik met het schrijven van deze weblog terugkijk op de afgelopen week dan zie ik een geweldige prestatie. Zeer veel restpuntjes worden ingekopt en de grotere klussen lopen voorspoedig. De auto benadert zijn uiteindelijke vorm, en er kan volop getest gaan worden om ons zeer innovatieve ontwerp volledig onder de knie te krijgen.

Ik zal beginnen bij de dag van gisteren. Na een bewogen dag met een goed verlopen keuring van de 21, ben ik in de middag eerst maar even een paar uurtjes de binnenkant van mijn oogleden gaan bestuderen. Na het avondeten maar weer volop aan het werk gegaan om de auto weer een stapje beter te maken. Op het programma stond het goed stellen van het zonnepaneel op de scharnierpunen en de actuator voor het kantelen. In eerste instantie stond de vleugel namelijk een beetje teveel naar voren waardoor de uitlijning van de actuator een beetje in het gedrang kwam. En de sparky's waren volop bezig met de software voor het dashboard en de verlichting. Toen na een tijdje een deel van de groep moe werd en naar huis ging begon het gedonder. Een paar bugs bij de elektronicagroep zorgde voor wat vertraging, onder andere de remlichten, die eerder op de dag prima functioneerden, weigerden. Ook het stellen van de vleugel ging niet zo soepel als eerder voorspeld. Na alle spacerbussen op maat gemaakt te hebben en we met alle beschikbare mensen het zonnepaneel op de auto hebben gepast, bleek de meting niet te kloppen.

Het gat in de vleugel was niet groot genoeg om de vleugel te kunnen laten zakken op de badkuip. Omdat de spacerbussen al aangepast waren, was er geen weg terug en moest het geheel alsnog kloppend gemaakt worden, zodat we de remtest van de volgende ochtend om 10:00 uur goed konden volbrengen. Echter het goed afstellen van het geheel bleek nogal lastig met het beschikbare aantal personen. Op dit moment was het al diep in de nacht, een uurtje of 2, gok ik.

Onder het genot van een bakje echte koffie eerst maar eens overlegd hoe dit probleem te tackelen. Op dit moment had ik het behoorlijk gehad, ik baalde dat ik na een aantal dagen veel werken en hard zweten hier met een paar helden midden in de nacht bezig was. Na drie weken niet meer dan een paar bakken laffe aanleng koffie gedronken te hebben (behalve dan die halve liter bij Star Bucks in Hong Kong), was iemand op het geniale idee gekomen om zo'n ouderwetse pergulator en echte koffie te kopen. Dit lekkere bakje koffie, wat eten en de opbeurende woorden van mijn teamgenoten motiveerde mij weer dusdanig zodat ik weer volle bak aan het werk kon. Vervolgens hebben we het zonnepaneel met de voorzijde op de autobrug van onze geniale werkplaats gelegd, onder de achterkant stond een tafel. Door deze opstelling waren we in staat het paneel gecontroleerd te laten zakken de boel af te tekenen en de benodigde ruimte in de vleugel te maken. Toen we klaar waren met deze job, en het opruimen van de werkplaats, bleek het inmiddels al iets van 7:30 in de ochtend te zijn en niet de moeite waard om nog te gaan slapen. Bier drinken dan maar. Het was nog even erg gezellig zo op de vroege morgen. Voor de verandering geen vuur gemaakt, het hout was namelijk op, dan maar een gat graven. We hebben namelijk al een tijdlang last van mieren, en wilden wel eens zien waar die krengen vandaan kwamen. Een paar blikjes later en 40 cm in de harde grond dieper waren de mieren echt pissig. Het krioelde ervan.Zoals de beheerder van het scouting complex wat eerder op de ochtend al voorspeld had werd het alleen maar erger.

Door de herrie van ons 'feestje' werden de eerste mensen wakker ook wakker. Enigszins verbaasd dat wij al of nog aan het bier zaten. Nog snel even wat eten en op naar de werkplaats voor de remproef. Eenmaal in de werkplaats aangekomen stonden de auto en werkplaats er supernetjes bij. Het enige dat nog voor de test moest gebeuren was instappen, roldeur open, testrun en de daadwerkelijke test. En die is met vlag en wimpel geslaagd, wat wil je nog meer............