Twente: Sjoerd van Steinvoren vertelt

Rust, rust, rust...

Mmm, wat hebben we de afgelopen dagen gedaan? Niets spannends als je het vergelijkt met de krokodillencruise of het rotsklauteren in Litchfield National Park.. Iedereen deed afgelopen dagen waar hij of zij zelf zin in had en dat betekende voor bijna iedereen het pakken van de noodzakelijke rust.

Naja, op een enkele keer hardlopen na dan. Het hardlopen is hier echt geniaal! Vanaf ons 'hok' tot aan het strand is het ongeveer 1 kilometer lopen en dan begint het echte werk, het strand. Mega zwaar, maar ook heel erg gaaf. Aangezien het niet heel relaxed is om foto's te maken tijdens het hardlopen kan ik dan ook niets anders doen dan met een paar kreten een redelijke situatieschets te geven. Het belangrijkste is wel de opkomende of ondergaande zon! Die maakt eigenlijk elk plaatje tot, en nu citeer ik even ons opperhoofd, 'een levende ansichtkaart'. Golven, palmbomen, rotspartijen, schelpen, krabben en een eerste Australische 'vroege vogel' die zijn hond over het strand laat rennen. Dat maakt het hardlopen hier zo leuk! Er is gewoon genoeg moois te zien.

Zondag was wel weer een dag waar misschien iets leuks over te vertellen is. De bestemming was Lake Alexander, hier ergens net boven Darwin op ongeveer 10 minuutjes rijden. Samen met Bas, Susanne, Timo, Mark en Elkin gingen we deze 'plas' maar eens bekijken. Stiekem was dit ook wel weer een heel mooi plekje, waar we even in het water hebben gelegen en vooral een gat in de dag hebben getukt. Toen de oogluiken eenmaal weer geopend waren hebben we dit paradijsje maar weer verruild voor een ander paradijsje, het aanliggende strand. Net als bij mensen en dieren heb je bij bomen ook eenlingen, eigenwijzen en buitenbeentjes.

Enkele mangroven vonden het een x-aantal jaar geleden namelijk nodig om wortel te schieten ergens midden op het strand, buiten het mangrovebos wat net aan het strand ligt, met als resultaat dat ze natte voeten krijgen als het eenmaal vloed dreigt te worden. Dit was natuurlijk voer voor mijn camera. En om nog maar eens te bevestigen hoe 'slecht' we het hier hebben, het plaatje zou natuurlijk niet compleet zijn zonder een ondergaande zon! De heremietkreeft weet ook dat het goed uit te houden is op het strand en bij het zetten van 1 stap voorwaarts zie je dan ook een hele kudde, een heel koppel, een roedel, kolonie, in ieder geval een grote groep schelpen voor je uit trekken. Heel verstandig om continu je huis mee te slepen zoals deze beestjes. Je kunt het ook heel anders aanpakken. Van het strand je huis maken, zoals de Aboriginals hier doen. Iets verderop aan het strand zaten een paar Aboriginals waar we even een praatje mee gemaakt hebben. Ze leven hier van wat de mangrovebossen en de zee hun te bieden heeft, maken speren om roggen te vangen en doen vooral heel erg rustig aan. Ze leven hier ongeveer in slow-motion en hebben zich niets om zorgen over te maken.

Bij het schrijven van deze weblog is het maandagmiddag. De afgelopen dagen is redelijk wat tijd besteed aan het neerzetten van een goeie planning voor de aankomende weken en iedereen heeft vandaag wel een taak toegeschoven gekregen. Zo hebben Niels, Niek en ik vanochtend even de werkplaats bekeken die we op de Charles Darwin University hebben bekeken. Heel goed geregeld, het enige wat we zelf niet hadden meegenomen, draai- en freesbanken zijn hier wel aanwezig. Nu is het alleen nog wachten op de transportbox en dan gaan we nog even een paar weekjes knallen!